[۷۳] در جنس ساتر، نوع خاصّی شرط نیست؛ بلکه پوشش با هر چیزی تحقّق پیدا کند حتّی با دست کفایت میکند.[۷۴] احکام اختصاصی زن
همچنین در تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی در ایران، بیحجابی جرم تلقی شده است.
اين مسوليت اگر ريشه در عمق هستى نداشته باشد و بىپايه و پايگاه وجودى باشد، مفهومى ذهنى و خيالى مىشود، در حالىكه ايمان و باور به خدا، كه آفرينش را داراى شعور و هدفدار معرفى مىكند، طبعاً ديد مثبتى به انسان در مقابل نظام كلى هستى و قوانين حاكم بر آن مىدهد.
با توجه به اين كه خداوند نور محض است (الله نور السموات و الارض )اين نور الهي نيز در وجود و درون وي رسوخ نموده و با بينش كامل نسبت به حوادث عالم عكس العمل نشان مي دهد.
سیفی مازندرانی، علی اکبر، دلیل تحریر الوسیلة، تهران، مؤسسة تنظیم و نشر آثار الامام الخمینی، بیتا.
مؤمن قمی، محمد، کتاب الصلاة، تقریرات درس آیت اللّه محقق داماد، قم، ۱۴۰۵ق.
آغاز کردن از طرف راست بدن در پوشیدن لباس؛ و خواندن دعاهای وارد شده هنگام پوشیدن لباس نو مستحب است.
نراقی، احمد بن محمدمهدی، مستند الشیعة فی احکام الشریعة، ج۱۶، قم، ۱۴۱۹ق.
مکروهات: پوشیدن لباس سیاه، لباس شهرت ـ بنابر قول به عدم حرمت آن ـ لباس کفّار و دشمنان دین، و نیز در نماز پوشیدن لباس نازک و بدن نما، چرکین و لباسی که دارای نقش موجود دارای روح همچون حیوان و انسان است مکروه میباشد.[۱۰۳]
در مبحث نماز، به مناسبت بحث از پوشش و لباس نمازگزار. تفاوت میان پوشش در حالت نماز (سَتْرِ صَلاتی) و پوشش در غیر نماز، آن است که قِسم نخست در هر حال واجب است، چه نمازگزار در معرض نگاه بینندهای باشد چه نباشد.
ثمره ديگر دين هدف مند نمودن انسان است اين امر مسلم و بديهى است كه هر يك از ما تلاشهاى خود را در جهت رسيدن به اهداف مورد نظر تنظيم مىكنيم كه به عنوان عناصر راه زندگي در نظر گرفته مىشوند.
ضمن آنکه ستر و نگاه دو مسئله جداگانهاند و حکم آنها در پارهای صورتها با هم ملازمه دارد[۶].
در تقویم ایران، بیست و یکم تیر ماه سالروز قیام مردم مشهد read more علیه کشف حجاب، به عنوان روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است.[۶۶] حجاب در عصر حاضر
اثر بعدي ايمان به لحاظ انبساط آفرينى، آرامش خاطر است. در برنامهايى كه از جانب خداوند متعال آمده، به وضوح و روشنى، از بدو تا ختم و در نهايت اتصال حقيقى ترسيم گشته است به اين لحاظ انسانى كه در اين راه گام برمىدارد، در همان گامهاى آغازين آرامش خاطر كاملى را مىيابد كه نتيجه احساس و اتصال بين خالق و مخلوق است: الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ . لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِم .